دوستی و جامعه
روابط شخصی دوستانه را شاید بتوان، متداول ترین و فراوان ترین رفتار و کنش بین فردی در نظر گرفت. رفتار و کنشی که از کودکی آغاز میگردد و در تمام سنین زندگی به اشکال گوناگونی ادامه مییابد. دوستیها جزیی از زندگی، هویت، کار و فراغت ما را تشکیل میدهند، و بسیاری از کامیابی ها و پیروزی هایمان را در این روابط جستجو میکنیم. سنین جوانی کانون دوستیها و روابط شخصی میباشد، روابطی که شکل دهنده زندگی روزمره افراد میگردد و در جریان تحصیل، انتخاب شغل، همسر یابی و تشکیل خانواده و همچنین در احساس رضایت مندی، و کنشها و کارکردهای درون خانواده نقش بازی میکند
شکل، ویژگیها و عناصر اساسی و پیوند دهنده دوستیها در سنین مختلف و همچنین در دوره های زمانی و جوامع متفاوت با هم تفاوتهایی دارند. تغییرات و تحولات اجتماعی، بر احوالات شخصی نیز تاثیر میگذارد و تعاریف و نگرشها و کنشهای افراد را در روابط بین فردی، دوستانه و صمیمیت با آنچه در گذشته بوده است متفاوت میکند. تغییرات در روابط شخصی و صمیمیت، الگوهای همسر یابی و ازدواج را تحت تاثیر قرار میدهد، و همچنین بر هنجارها، نوع و میزان اعتماد و تعهد، روابط و شکل خانواده موثر میباشد. بطوریکه آنتونی گیدنز میگوید؛ « اوضاع و احوال اجتماعی هیچ گاه از زندگی شخصی جدا نیست، و به طور کلی نمیتوان آنها را صرفا به عنوان محیط خارجی زندگی شخصی در نظر گرفت. افراد در جریان مبارزه با مسائل خصوصی خود فعالانه به تجدید ساختمان دنیای اجتماعی پیرامون خود کمک می کنند. تردیدی نیست که دنیای متجدد کنونی به میزان گسترده ای فراسوی محیط فعالیت های انفرادی و تعهدات شخصی امتداد می یابد.... دنیای تجدد به طرز عمیقی در قلب هویت و احساسات شخصی نیز نفوذ می کند....[و] حوزه ای که امروزه با اصطلاح "روابط شخصی" از آن یاد می کنیم، فرصت هایی برای ابراز صمیمیت و بیان خویشتن در اختیار ما می نهد که در بافت اجتماعی بسیاری از جوامع سنتی وجود ندارد.» (گیدنز، تجدد و تشخص : 29 و 30